เมื่ออัลกอริธึมฝันถึงคุณ

เมื่อโค้ดฝันถึงกลับ

ฉันเขียนเรื่องนี้ตอนตีสองเช้าในอพาร์ตเมนต์ย่านนอร์ธลอนดอน เสียงแล็ปท็อปคือเสียงเดียว ข้างนอกโลกหมุนเร็ว—ผ่านหัวข่าวและแบบฟอร์มภาษា—แต่ข้างในเงียบสงบ ส.ซินเธีย ลัมมิสไม่ได้เสนอร่างกฎหมาย; เธอกระซับคำหนึ่งลงในงบประมาณประธานเหมือนบทกวีลับ

“ร่างกฎหมายงามยิ่ง”? มันฟังดูเป็นกวี…จนคุณรู้ว่า: 5,000 ดอลลาร์คือเกณฑับใหม่ของศักดิกร!

เราเคยเรียนรู้ว่าคริปโตคือความเสี่ยง…แต่ถ้ามันคือความยืดหยุ่น? ตลอดหลายปี ฉันได้เห็นผู้หญิง—แม่จากลาโกสและลอนดอน—คำนวณกำไรไม่ใช่องค์ประกอบหนี้; เป็นสายชีวิต! พวกเขาไม่ได้แลกแท่ง;但他们ติดตามเอกภาพของตน。

การปฏิกอบเงียบสงบ

ฉันจำได้ว่าพ่อเคยพูดว่า ‘ถ้าเครื่องจักรสามารถคิดได้ มันจะเลือกเธอ?’ เขาไม่ได้หมายถึงอัลกอริธึมเหนือมนุษย์—he หมายถึงความยุตธรรมเหนือประสิทธิภาพ

การเก็บภาษาระหว่างคริปโตขนาดเล็กไม่เคยเกี่ยวข้องกับรายได้—มันเกี่ยวข้องกับการควบคุม การลบภาระนี้ไม่ทำให้ตลาดเป็นธรรมชาติกว่า—it เปิดพื้นที่ให้ใครบางคนอย่างฉัน—a คนผู้หญิงที่เขียนโค้ดตอนกลางคืน—toดำรงอยู่โดยไม่ต้องขออนุญาต

นี่ไมใช่อายกฎระเบียบ มันคือการแสวงหาใหม่อีกครั้ง。