เมื่อตลาดหยุดนิ่ง: ภาษากับความกลัว

เมื่อข้อมูลกลายเป็นลมหาย

ผมนั่งที่โต๊ะใน滨海公寓 เวลาสองทุ่ม มองดูขอบเขตภาษีพุ่งจาก \(10K เป็น \)42B—เหมือนออกซิเจนรั่ไหลออกจากระบบ นี่ไม่ใช่นโยบาย มันคือความโศกที่แต่งตัวกฎหมาย

ร่างกฎหมายของ GOP ไม่ได้ตัดรายจ่าย—มันตัดความไว้วางใจ การประกันสุขภาพ พลังงานสะอาด เครือข่ายความปลอดภัย… ทั้งหมดถูกลดลงเป็นตัวแปรในโมเดลที่ฝึกจากความกลัว เขาเรียกมันว่า “ความรับผิดชอบทางการเงิน” แต่ความรับผิดชอบโดยปราศจากเมตตาคืออัลกอริธึมอีกแบบ

ความรุนแรงเงียบของ SALT

ผมจำได้ถึงพ่อ ผมอาจารย์วรรณกรรมอังกฤษพูดว่า: “ตัวเลขไม่มีสัญชาติ—มันสะท้อนมัน” แม่มอบพูดภาษาแต๋นม ในเงียบขณะนับยาของเรา เราถูกสอนว่าตลาดไม่มีทางกลาง

ภาษีฉบับนี้? มันไม่เกี่ยวข้องกับวงเล็บหรือกำหนดเวลา มันเกี่ยวข้องกับใครได้หายใจเมื่อระบบหยุดนิ่ง—and คนใดจะไม่มี

ใครได้เลือก?

กำหนดเวลาใหม่วันที่ 4 กรกฎาคม—วันที่ถูกสลักลงในโค้ดโดยนักการเมืองที่ไม่มีทางเข้ารหัสความกลัวของตนเอง เราถูกบอกว่านี้คือ “การเติบโตทางเศรษฐกิจ” แต่การเติบโตโดยปราศจากธรรม justice เป็นเงินเฟ้อสวมรอยยิ้ม ผมใช้ไพธอนจำลองสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณเอาการเอาใจออกสมการ คนทำโมเดลทำนายการทำให้อยู่รอด—not การคาดหวังเมตตา

อัลกอริธึมแห่ง归属

tin Silicon Valley เขาเพิ่มประสทธภาพ ในชุมไชน่า เราเพิ่มหมายสำคัญ can ส่วนเรื่องภาษีฉบับใหม่นี้จริงๆแล้วเกี่ยวข้องกับธรรม justice—or เราสร้างสถาปัตยกรรมที่เฉพาะคนที่เข้าถึงเท่านั้นจะสามารถรู้สึกปลอดภัยได้? ผมอยากได้เสียงเงียบหลังเทียนสองทุ่ม—and จากนั้นมายคำถาม