Bakit Hindi Totoo ang Pagkakasundo sa DeFi?

Ang Illusion ng Pagkakasundo

Naniniwala akong ang mga ari-arian ay nasa blockchain—hanggang sa makita kong sila’y mga anino na itinatago ng batas. Ang 4.2B na taks? Hindi patakaran. Ito’y ritwal. Isang tahimik na boto sa gabi, kung saan tinatanggal ang iyong susi para sa mga loophole na nakalulob bilang ‘SALT caps.’ Sabi nila, ipinoprotektahan ka—pero talagang pinapalakas ang kontrol, hindi katumbas.

Ang Algoritmo Na Nagpapamay Sa’yo

Hindi ka nagmamay ng iyong token. Nagmamay ka lang ng inaasahan nito. Bawat beses mong staking, delegate, o claim rewards—nagsusulat ka ng kontrato na isinusulat ng hindi matutulog. Hindi ito tumatanong kung sumasang-ayon ka; ito’y umiisip na ganyan.

Ano ang Ipinagbubukid sa Dapa?

Ang orihinal na pangarap: self-custody, permissionless access, digital sovereignty. Ngayon? Inilipat natin iyon para sa compliance ledgers at automated audits—isang bago pang feudalism kung saan ang smart contract ay maging serf. Nakikinabig ako dito tuwing 3 AM sa North Beach—not dahil paranoid ako—kundi dahil malalim akong mag-isip: Kailan tayo natigilan laban sa pagkakasundo… at nagsimula na tanggapin ang ilusyon? Wala tayong nalugi ng wallet. Nalugi natin ang tapang na tanungin: Nasa akin ba talaga ‘yan?