Buhay Pa Ba Ang Mouth Mining?

Kapag Naging Apektado Ang Hype

Nakalimutan ko na lang noong 2:17 a.m., habang bumaba ang ETH nang 12% habang sumisigaw sa Twitter tungkol sa “$500 KAITO rewards.” Doon ko nalaman: hindi lang bear market—kundi isang kredibilidad na krisis.

Ang ‘mouth mining’—pagbabayad sa influencers para mag-promote ng proyekto nang walang substansiya—ay dapat maging shortcut. Ngunit ngayon? Parang titingin ka sa bagyo. Ang datos ay hindi nakatago.

Loudio bumagsak mula \(98M hanggang \)3,800 sa loob ng 25 araw—hindi dahil masama ang balita, kundi dahil wala talagang gumamit dito. Conversion rate? Lamang 1.93%. Mas mabuti pa ang Google Ads.

Iyon ay hindi kaluguran—ito ay patunay na walang value ang noise ay parang static.

Ang Tunay Na Bilihin ng Mapanganib na Pansin

Patuloy nating ipinapahiwatig na “mababa ang kalidad,” pero ito’y hindi sinasabi: binayaran natin ang fake participation.

Nagbubudget ng libo-libo para sa Kaito Earn campaigns pero may mga post lamang tulad nito: “OMG GINAGAWA NG PROYECTO ITO?” Mga account walang reach. Walang depth. Walang emosyon. Isa lang ito: transactional energy.

Parang hinirahan mo ang isang banda para magtrato sa iyong kasal—pero alam nila lang dalawa lamang na akord at wala sila nag-practice kasama.

Ngunit patuloy pa rin tayo dito. Bakit? Dahil takot mas lalo kaysa strategy.

Takot kung hindi mo i-tweet 10 beses araw-araw, malilibre ka sa susunod na bull run. Takot kung tahimik ka, irerelehiyon ka. Pero ang tahimik ay hindi kapaki-pakinabANG—ito’y klaridad.

Ang Signal Sa Static

Sumunod si Kaito noong Hunyo: unti-unti nating pagbabago papunta sa makatuwiran na engagement:

• Hindi napapansin ang mga post walang insight (kalidad > dami)
• Isa lang tweet ay hindi makokontrol lahat ng cycle (anti-bot safeguards)
• Mahalaga ang loyalty kaysa dami (pinararoon mga matagal na tagasunod)
• May kontrol ang team sa kanilang sariling influence caps (transparency wins)

Hindi ito pagbabago ng algorithm—ito ay pagtatatag muli ng tiwala mula sa ibaba.

At look at Virtuals: 35% ng Genesis participants bumili ulit pagkatapos ng launch—not dahil binayaran sila, kundi dahil naniniwala sila dito. The difference? Wala sila pangailangan ng reward ringtone—they heard music instead.

Hindi Mo Kailangan Ng Higit Pa Na Sound—Kailangan Mo Ng Beterong Musikalidad

Sinabi ko noon—at sasabihin ko ulit: “Ang marketing ay hindi amplifier; ito’y echo chamber”. Ang instrumento mismo ang pinaka-mahalaga. Kung may kulot o di tugma say awitin mo o wala kang ritmo… anuman man yung loudspeaker, di makakatulong pa rin ito.

Nasa era tayo kung saan hinding-hindi lang tinitignan nila yung wallet—they’re auditing soulfulness:

• Nararamdaman ba itong tao?
• Nagtatayo ba sila ng mahalagá o basta-basta lang puro metrics? The survivors won’t be those who paid the most for attention… but those who earned trust through consistency and substance.

Ano Ang Susunod Mo Gagawin?

The next big move isn’t bigger budgets or flashier tools. It’s quieter: a single honest post, a well-crafted story, an open roadmap shared without fanfare. The market will reward those who stop performing—and start creating.* P.S.—I’m still holding my KAITO staked. Not for profit—but because I believe in what they’re trying to fix.